Dzisiejszym artykułem chciałabym zapoczątkować cyklu artykułów poświęconych zagadnieniu fizjoterapii uroginekologicznej.

Fizjoterapia uroginekologiczna to dość nowa dziedzina w leczeniu zaburzeń natury kobiecej zajmująca się szeroko pojętymi zaburzeniami w obrębie miednicy mniejszej. Jej głównym zadaniem jest przywrócenie utraconych funkcji w obszarze dna miednicy kobiety.
Dolegliwości uroginekologiczne to nie tylko problem zdrowotny … mają one wpływ na codzienne życie pacjentów – ich życie rodzinne, zawodowe, towarzyskie oraz funkcjonowanie w społeczeństwie. Bardzo wiele kobiet doświadcza dolegliwości bólowych w obszarze miednicy mniejszej, jednak zanim trafia one do fizjoterapeuty mija wiele czasu. A warto wiedzieć, że wiele zespołów bólowych w obszarze miednicy spowodowanych jest zaburzeniami równowagi mięśniowo-powięziowej w okolicy miednicy oraz w całym ciele (czasem skręcona kostka lub blizna po wyrostu może mieć wpływ na to co dzieje się w obrębie miednicy mniejszej), mięśni dna miednicy, więzadeł podtrzymujących w odpowiednim miejscu narządy czy obręczy miedniczej wraz ze stawami biodrowymi oraz kręgosłupem lędźwiowo-krzyżowym. Przychodząc do fizjoterapeuty nie będzie badane i leczone tylko w obrębie miednicy mniejszej, ponieważ nie stanowi ona oddzielnego bytu, nie funkcjonuje niezależnie od innych części naszego ciała.

Z jakimi zaburzeniami w obrębie miednicy mniejszej warto wybrać się do fizjoterapeuty?

– nietrzymanie moczu (wysiłkowe nietrzymanie moczu, nadreaktywność pęcherza moczowego, pęcherz neurogenny),
– nietrzymanie gazów lub stolca
– różne formy obniżenia narządów miednicy mniejszej (pęcherza, cewki moczowej, macicy, pochwy, jelit, odbytnicy),
– zaburzenia i dysfunkcje dolnego odcinka układu moczowego, przewodu pokarmowego oraz funkcji seksualnych
– bolesne miesiączki
– zaburzenia i dysfunkcje funkcji seksualnych (vulvodynia, vestibulodynia, pochwica)
– przed i po operacjach z zakresu urologii i ginekologii.

W przypadku powyższych schorzeń praca z fizjoterapeutą uroginekologicznym polega na zastosowaniu odpowiednich technik manualnych, terapii trzewnej, reedukacji oddechu, prowadzenia ćwiczeń dostosowanych do stanu pacjentki oraz jej własnej pracy w domu. Celem jest nauka świadomości własnego ciała (kontrola postawy ciała, oddechu, ochrona przed obciążeniami), reedukacja mięśni dna miednicy (ich prawidłowej aktywacji jak i relaksacji), poprawa siły i wytrzymałości ogólnej oraz mięśni dna miednicy.
Codzienne nawyki, styl życia oraz działania profilaktyczne to jedne z głównych czynników wpływających na ogólny stan zdrowia, a indywidualnie dobrane metody leczenia pozwolą jeszcze skuteczniej zmniejszenie dolegliwości miednicy mniejszej. Mając na myśli indywidualnie dobrane metody leczenia w procesie diagnostyczno-leczniczym mam na myśli opiekę interdyscyplinarnego zespołu (o którym nie powiem, że marzę) następujących specjalistów: ginekolog/uroginekolog, fizjoterapeuta, neurolog, psycholog, seksuolog. Fizjoterapia jest wybierana jako leczenie zachowawcze w przypadku słabo nasilonych zaburzeń statyki narządów miednicy mniejszej.

Piśmiennictwo:
1. Uroginekologia – algorytmy postępowania terapeutycznego, praca zbiorowa pod red prof. dr hab. n.med Marcina Jóźwika i dr n. med. Pawła Szymanowskiego, wyd Echokompedium, Gdynia, 2017
2. Uroginekologia – schorzenia dna miednicy – pod red Ewy Barcz, wyd Via Medica, Gdańsk 2017
3.